Zamanın Öğreticiliği Üzerine Bir Yazı...

Neleri öğretmedi ki zaman;kimi zaman zorla,kimi zaman isteyerek,kimi zaman da tesadüfen!
İlk önce,yaşarken fark edemediğimiz en büyük değerin çocukluğumuz olduğunu ve büyümenin onaylamadığımız bir mecburiyetten kaynaklandığını;acemi yaşlarda önemsemediğimiz,altı üstü sadece bir deyim diye nerede kullanacağımızı bile tam olarak bilmediğimiz sözcüklerin,büyüdükçe en davetsiz misafir olarak ömrümüzün baş köşesine kurulduklarını;sadece sözcük olmaktan çıkıp birebir hissettiğiniz birer olgu haline dönüştüğünü öğrenmediniz mi?
Burunda mı sızlar dediğimiz çağları atlatıp sualsiz hasrete sarılınca; kemiklerimizin yerlerinden memnuniyetsizce şaha kalktığını;ya da yangınları söndürmek için kullandığımız suyun yakabilme ihtimaline gülerken, yanaklarımızdan aşağı süzülen birer göz yaşına dönüşen damlalarla beraber yanaklarınızın nasıl da alev aldığını öğrenmediniz mi?
Neleri öğretmedi ki zaman;kimsesiz kalmayı,kendinize göz kulak,ana baba,kardeş olmayı;yalnızlık denen menfur şeyi sevmeye çalışmayı, öğrenmediniz mi?
Hayata karşı hiç ağlamamışken,hiç kaybetmemişken, bir ana bir ömürlük göz yaşının sığabileceğini;bırakın savaşlarda kaybetmeyi,en haklı olduğunuz davalarda,barışlarda bile kaybetmenin sıradanlaştığını öğrenmediniz mi?
Zaman canavarının elinde bir bir azalırken,elinizde kalanlara daha sıkı sarılmayı,hiç gitmeyip,ebedi kalmak istediğiniz yerlerden bir sürü nedenin getirdiği mecburiyetle içiniz kan ağlarken gülerek gidebilmenin formüllerini öğrenmediniz mi?
Neleri öğretmedi ki zaman.Günü birlik ilişkilerde piyon olmayı,bu sevdadır diye ateşe boylu boyunca sarılmayı,karşımızdakini sevmenin onu tanımak olmadığını,başkalarına benzemek uğruna kimliksiz kalmayı,tatminsiz egolar yüzünden ertelenmeleri öğrenmediniz mi?Cumhurbaşkanı da olsanız, eğer paranız yoksa, başkalarının gözünde aslında hiçbir şey olamadığınızı; ve paranın da kifayetsiz kimlikleri nasılda adam ettiğini örenmediniz mi?
Neleri öğretmedi ki zaman; kimi zaman zorla,kimi zaman isteyerek,kimi zamanda tesadüfen…
“Zamanın öğreticiliğinden nasibinizi henüz almamışsanız şanslısınız, lütfen bu şansı iyi işler için kullanın.En iyi öğretmen olan zaman, vazgeçilmez öğrencilerinden biri olarak sizi seçmişse de, ne olur unutmayın; Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer”…

Miyase ASLANTAŞ…